by Αντρέι Κοτσεργκιν
«A shot in the dark rarely finds its target.»
Ύστερα από τόσο θαψιμο που έφαγε το IRON FIST ομολογώ ότι δίσταζα για αρκετά χρόνια να ξεκινήσω να βλέπω αυτή την παραγωγή του NETFLIX.
Τελικά βρήκα το κουράγιο ώστε να σταθώ απέναντι στον «Δράκο» και να πω την αμαρτία μου δεν πέρασα καθόλου άσχημα !
Αυτή η σειρά είναι μια «Kung~ Fu» σαπουνόπερα, φισκα στο μελόδραμα και τις χορογραφίες «πολεμικών τεχνών» που κάνουν τον Steven Seagal να φαντάζει σαν ένας γνήσιος «σαμουράι«…
Και ναι η αλήθεια είναι ότι μερικά επεισόδια της σειράς τα ολοκλήρωσα «με το ζόρι».
Το IRON FIST στηρίζεται επάνω στην ανακύκλωση χαρακτήρων, διαλόγων και «σκοτώνει χρόνο» μέσα από επεισόδια που κάνουν μια βαρετή μέρα σε εκείνο το πέρασμα που οδηγεί στο , θρυλικό , Βασίλειο της Ku’n~Lun να φαντάζει ως «η πιο συναρπαστική περίοδος της ζωής σου» !
Αλλά στο φινάλε αυτή η σειρά διακρίνεται από μια «αγνότητα» και μια ανεμελιά που άσκησε (έστω και μια μικρή) επίδραση επάνω μου …
Όταν ήταν ακόμη παιδί ο Danny Rand βρέθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, που συνέβη επάνω στις οροσειρές των Ιμαλαΐων. Τελικά ο μικρός Danny διεσώθη χάρη στη παρέμβαση κάτι μυστηρίων Σαολίν Μοναχών και οδηγήθηκε στην μυστική, θρυλική και πανάρχαια πολιτεία της Ku’n~Lun.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα ο Danny Rand επιστρέφει , ξυπόλυτος και αφραγκος, στην γενέτειρα του , Νέα Υόρκη, ώστε να διεκδικήσει πίσω την κληρονομιά των , εκατομμυριούχων, γονιών του. Η κληρονομιά μεταφράζεται σε ένα όνομα και την πολυεθνική εταιρεία που το συνοδεύει.
Σύντομα όμως ο Danny ανακαλύπτει ότι το να ανακτήσει τις ρίζες του δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Οι παλιοί του φίλοι τον αντιμετωπίζουν με δυσπιστία ή ακόμη και εχθρικά. Καθώς δεν υπάρχει κανένα επίσημο έγγραφο που να πιστοποιεί την πραγματική του ταυτότητα ο Danny καταλήγει να περιπλανιέται άσκοπα μέσα σε μια μεγαλούπολη που δεν δείχνει το παραμικρό έλεος απέναντι στους «παρίες«. Τελικά θα βρει καταφύγιο μέσα σε ένα ντοτζο και φιλοξενία στο πρόσωπο μιας γυναίκας , ονόματι Colleen Wing.
Σαν να μην του έφταναν τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει σταδιακά ο Danny μπαίνει στο στόχαστρο μιας , πανάρχαιας , εγκληματικής οργάνωσης που είναι γνωστή ως «THE HAND«.
Η εμφάνιση του άπληστου και μοχθηρού «Χεριού» είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκπαίδευση που έλαβε ο Danny πίσω στην Ku’n~ Lun και το «πεπρωμένο» που όρισαν για εκείνον οι μέντορες του :
Ο Danny Rand είναι ο «The Immortal Iron Fist» και είναι προορισμένος να εξοντώσει ένα «Χέρι» που πασχίζει να κλέψει την εταιρεία του και που συμβολίζει τον αιώνιο εχθρό της Ku’n~Lun…
Το IRON FIST έχει αρκετά αρνητικά στοιχεία, οπότε ας τα ρίξουμε εξαρχής στο «κλουβί» :
~ Η σειρά είναι εντελώς «σαπούνι» ως προς το σενάριο, τους διαλόγους και τους χαρακτήρες της .
~ Το «Kung~Fu» της πρώτης σεζόν θυμίζει περισσότερο επίδειξη «Bullshido» παρά μια γνήσια πολεμική τέχνη.
~ Ο τυπάς που παίζει τον ήρωα δεν είναι καλός ηθοποιός.
~ Οι επιλογές και η γενικότερη συμπεριφορά του Danny σε αναγκάζουν να αναρωτηθείς ΤΙ ΣΚΑΤΑ διδάχτηκε τόσο καιρό στην Ku’n~Lun ?!
~ Η «φιλοσοφία» του «πολεμιστή» Danny εκφράζεται μέσα από ατάκες που θυμίζουν Πάολο Κοέλιο αν ο Πάολο Κοέλιο έκανε μερικά μαθήματα «Kung~Fu» , δια αλληλογραφίας.
Παραθέτω μερικά δείγματα :
«A man fights with his mouth when his fists are lacking.»
«Money can make as many problems as it solves.»
«Hopes and dreams are seeded into the sidewalk here, and sometimes they blossom.»
~ Το Exposition χτυπάει κόκκινο σχεδόν σε κάθε επεισόδιο.
~ Η σειρά μαστίζεται από απανωτά flashbacks.
~ Οι περισσότεροι χαρακτήρες κάνουν «κωλοτουμπες» όσον αφορά τα κίνητρα και τον ψυχισμό τους.
~ Η Rosario Dawson εδώ δεν έχει τον παραμικρό λόγο ύπαρξης.
~ Επί δύο ολόκληρες σεζόν ο Danny μας teasαρει σχετικά με τον «Δράκο» που αντιμετώπισε και νίκησε ώστε να κερδίσει τον τίτλο της «Σιδερένιας Γροθιάς» αλλά τελικά ποτέ μας ΔΕΝ βλέπουμε έναν Δράκο.
~ Ναι εξαρχής είχα υποψιαστεί ότι ο «Δράκος» θα είχε συμβολική / αλληγορική σημασία για τον ψυχισμό του ήρωα αλλά και πάλι ακόμη και αν τον δεις υπό ένα φιλοσοφικό πρίσμα ο «Δράκος» παραμένει ανύπαρκτος…
~ Με εξαίρεση τούτο αλλά και το crossover των DEFENDERS το NETFLIX έκανε μάχιμη , ενδιαφέρουσα και απρόσμενα ώριμη και σκοτεινή απεικόνιση στους υπόλοιπους ήρωες αυτού του σύμπαντος. Όμως κάθε φορά που εχωνε την οργάνωση THE HAND στις ιστορίες αυτών των σειρών η απεικόνιση που γινόταν στους αθάνατους και σατανικούς Νίντζα ήταν εξαιρετικά απογοητευτική. Το IRON FIST είναι μια ακόμη σειρά που χαραμίζει άδοξα το «Χέρι».
~ Εδώ το «μεγάλο σχέδιο» των μελών της «THE HAND» είναι να εξελιχθεί η οργάνωση στον νούμερο ένα…ντίλερ (συνθετικής) ηρωίνης στην Αμερική. Ναι η αρχέγονη και πανίσχυρη αίρεση / εγκληματική οργάνωση είναι απλά ένα «βαπορακι» …
~ Παρά την «Kung~Fu Οδύσσεια» που περνάει ο Danny Rand , επί δύο ολόκληρες σεζόν, στο τέλος δεν σε πείθει ότι «έμαθε» κάτι το σημαντικό ή το ουσιώδες γύρω από τον εαυτό του και το πεπρωμένο του ως «The Immortal Iron Fist». Όσο και αν «λάμπει» η γροθιά του δεν δείχνει να δικαιολογεί τον , βαρυγδουπο και θρυλικό , τίτλο που την συνοδεύει.
~ Το φινάλε της σειράς είναι εντελώς ξεδιάντροπο. Από την μια προσπαθεί να καλμάρει όσους κατηγορούσαν την σειρά για «Whitewashing» αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα «φτηνό» fan service.
Και όμως να που υπάρχουν και ορισμένοι «εξιλεωτικοι» παράγοντες !
Ας αναλύσουμε μερικούς :
~ Οι χορογραφίες ξύλου βελτιώνονται αισθητά στην δεύτερη σεζόν.
~ Το , μακράν, καλύτερο επεισόδιο της σειράς το σκηνοθετεί ο RZA. Το NETFLIX έπρεπε να του αναθέσει να γυρίσει ολόκληρη την σειρά.
~ Ο τυπάς που παίζει τον ήρωα εξακολουθεί να μην είναι καλός ηθοποιός αλλά υποστηρίζει μια χαρά την εικόνα ενός «αγνού manchild» που κυκλοφορεί ξυπόλυτος στην Νέα Υόρκη, έχοντας αρχικά ως μοναδική «συντροφιά» ένα iPod γεμάτο με 90s τραγούδια και που μέσω του «Kung~Fu» θα διεκδικήσει την κληρονομιά του .
~ Η Jessica Henwing ως Colleen Wing εκπέμπει δυναμισμό και είναι ένας αρκετά συμπαθητικός χαρακτήρας.
~H Alice Eve κλέβει την παράσταση, στην δεύτερη σεζόν, παραδίδοντας μια διττή / σχιζοφρενικη ερμηνεία ως Typhoid Mary.
~ Στον αντίποδα ο τυπάς που παίζει τον Davos είναι ένας από τους πιο μίζερους και μονότονους Villains που έχω δει σε σειρά αντίστοιχου ύφους. Και όμως αυτή η εικόνα αρμόζει απόλυτα στην ψυχοσύνθεση και το υπόβαθρο του Davos. Ιδού ένας επίδοξος «ήρωας» που διαστρεβλώνεται σε Villain επειδή τρέφει μια τοξική ψύχωση με το «πεπρωμένο» και το «πατρογονικό δικαίωμα του».
~ Ο Davos είναι ένας μίζερος Vegan που ενώ σε μια φάση δοκιμάζει πίτσα , aka το «φαγητό / σαβουρα που αντανακλά τον απόλυτο εκφυλισμό του Δυτικού πολιτισμού» , και που ενώ ξεκάθαρα γουστάρει την γεύση της, τελικά αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί ότι του άρεσε ! Αργότερα τον βλέπουμε να κάνει την «υπέρτατη θυσία» όταν αναγκάζεται να υποκύψει στις σεξουαλικές ορέξεις μιας «πόρνης της Δύσης» . Ειρωνικά εδώ η «πόρνη» είναι ο ίδιος ο Davos που καταλήγει να πουλήσει το κορμί και τις «άφθαρτες» αρχές του ώστε να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί. Όλα αυτά λειτουργούν ως ένα στιβαρό χτίσιμο χαρακτήρα !
~ Οι Villains της σειράς είναι εντελώς Campy. Έχουμε το απόλυτο «αρνητικό» του ήρωα μας , έναν άπληστο και ραδιούργο επιχειρηματία , μια σατανική Κωλογρια που λειτουργεί ως «Emperor Palpatine» , μια πικροχολη κόρη ενός ολιγαρχη και φυσικά αυτόν τον γοητευτικό Μπασταρδο…
~ Ο Tom Pelphrey ως Ward παραδίδει μια ερμηνεία που είναι «βρώμικη» αλλά ταυτόχρονα και Swag ! Ο χαρακτήρας του είναι ο μοναδικός από ολόκληρη την ιστορία που σε πείθει ότι μαθαίνει κάνα δυο πραγματακια μέσα από τα , απανωτά, λάθη του. Θα προσπαθήσει να διορθώσει τα λάθη του ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα κάνει περισσότερα λάθη ! Η διαδρομή του φαντάζει ολοκληρωμένη και παρά την εξιλέωση του ακόμη και στο τέλος διατηρεί ένα κομμάτι της έπαρσης του !
~ Αντίθετα με τον Danny o Ward έχει μια φιλοσοφία που βρίσκει εφαρμογή σε μια αληθινή κοινωνία .
Παραθέτω επίσης μερικά δείγματα :
«Everyone wants the ability to prevent bad things from happening, but unfortunately, sometimes it’s just a matter of chance.»
«You can’t just up and leave. You can’t run away from yourself.»
~ Το πέρασμα που κάνει η Simone Missick, ως Misty Knight, προσδίδει ευπρόσδεκτες Blaxploitation πινελιές.
~ Το team~up ανάμεσα σε Iron Fist και Luke Cage είναι χαλαρά το απόλυτο Highlight της σειράς.
Θα σταθώ λιγάκι παραπάνω στην τελευταία παρατήρηση δηλώνοντας την απογοήτευση μου για το γεγονός ότι τελικά το NETFLIX δεν μας έδωσε ποτέ ένα Heroes for Hire spinoff…
Επίσης το ύφος του IRON FIST μοιάζει να κολλάει περισσότερο με εκείνο που εφάρμοσε το ARROW παρά με της MARVEL του NETFLIX. Ο Danny ακολουθεί ένα arc πανομοιότυπο με εκείνο του Oliver Queen.
Δεν θα κάτσω να αναλύσω τις κατηγορίες περί «ρατσισμού» ή «Whitewashing» που δέχτηκε το IRON FIST από μια μερίδα «ευαίσθητων» κριτικών και θεατών. Εδώ έχουμε τον ορισμό μιας ανάλαφρης και ανέμελης Comic / Martial Arts σειράς που η έλλειψη βάθους που διακρίνει το σενάριο και τους χαρακτήρες της , για μένα προσωπικά, δεν σηκώνει κοινωνικοπολιτική ανάλυση. Στην τελική η σειρά λειτουργεί και ως μία ωδή απέναντι σε όλες τις ταινίες και τις σειρές που σε παλαιότερες δεκαετίες μας παρουσίασαν λευκούς martial artists να κατατροπώνουν Ασιάτες αντιπάλους. Δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να μην πιστέψει κανείς ότι ένας λευκός άντρας μπορεί να εξελιχθεί σε ανώτερο Martial Artist από έναν άτομο Ασιατικής καταγωγής.
Αυτό όμως που δεν μπόρεσα τελικά να πιστέψω είναι ότι ο Danny Rand «άξιζε» στο φινάλε να φέρει τον τίτλο του «The Immortal Iron Fist»…
Για μια φευγαλέα στιγμή οι δημιουργοί της σειράς φάνηκε να παίρνουν ένα ρίσκο δίνοντας τον τίτλο στην Colleen Wing. Και ναι φαντάζομαι ότι αυτή η ανατροπή θα ξένισε ή θα εκνεύρισε τους «παλαιάς κοπής» αναγνώστες του ομώνυμου comic της MARVEL όμως εμένα μου φάνηκε μια λογική και φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Σε αντίθεση με τον μονίμως συγχυσμένο Danny η Colleen σε έπειθε ότι είναι μια sensei που μπορούσε να σηκώσει το βάρος μιας «σιδερένιας Γροθιάς» και ταυτόχρονα να μην «τυφλωθεί» από όλη την λάμψη και δύναμη της.
Τελικά στο φινάλε οι δημιουργοί αποφάσισαν να προβούν σε μια μεσοβέζικη «λύση» , δίνοντας μας δύο «Iron Fists«. Μια εξέλιξη που αναπόφευκτα σε κάνει να αναρωτηθείς τι «αξία» είχε η θυσία του Danny Rand στο τελευταίο επεισόδιο…
Βλέποντας τον Danny Rand στην τελευταία σκηνή να διοχετεύει την δύναμη του τσι του σε δύο περίστροφα διακρίνεις απλά την προσπάθεια της σειράς να μας δώσει ένα «cool» φινάλε. Αλλά καθώς οι τίτλοι τέλους πέφτουν στην οθόνη καταλήγεις να σκέφτεσαι το ποσό «φτηνό» fan service είναι όλο αυτό το σκηνικό.
Η όλη φάση καταλήγει να λειτουργεί ως ένα πρελούδιο του DEFENDERS , που τελικά το βρήκα πολύ χειρότερο show από τούτο.
Ναι οκ η γροθιά «λάμπει» αλλά τελικά δεν είναι αρκετά ισχυρή ώστε να διαλύσει όλα τα κλισέ και τις σκηνοθετικές ή σεναριακές ατέλειες που κατακλύζουν το IRON FIST…
«My fist wasn’t forged in iron… But irony.»
Βαθμολογία #1 : Ένας χοντρός Steven Seagal.
Βαθμολογία #2 : Το mood μου καθώς «κυνηγούσα Δράκους» επί δύο ολόκληρες σεζόν…
THE BAT COUNTRY PRESS part III : Bat...IN SPACE ! 
Σχολιάστε